Wypoczęęęęta!

Właśnie wróciłam od najwspanialszego wierzchowca na kuli ziemskiej.

PIĄTEK
Poprowadziłam jazdę Oli na Zolce. Jeździła bez wodzy, nareszcie ujeżdżalnie mamy z 4 stron ogrodzoną! Jeśli chodzi o komunikację między dziewczynkami- Bomba! Zol nie kuli się już przy zakłusowaniach, zagalopowaniach. Jest posłuszna w 87% przypadków. 
Znacznej poprawie uległ jej impuls. Kiedy wsiadłam na chwilkę byłam bardzo pozytywnie zaskoczona. Czuć już jej pilną reakcję na łydkę, pieknie podąża też za dosiadem. Zrobiła mi 4 kroczki ustępowania od lewej łydki (przypominam o zupełnym braku wodzy) ! Super! :)

Jeśli chodzi o ujeżdżenie: dumna z ich obu (szczególnie z poprzedniej jazdy).
  Zolcia robi już nie-zabijewaswszystkich zagalopowanka, w kłusie wędruje z nosem do samiutkiej ziemi. Piękne przejścia od dosiadu, grzeczne podążanie za miednicą przy zmianach kierunku, idealne zwroty na przodzie! Teraz  będziemy pracować nad: dalszym rozluźnieniem, wygięcia, ustępowania, itp., więcej energii z zadu- dodania w kłusie, zagalopowania od subtelnych pomocy--> wciąż bez wodzy
  Ola siedzi coraz lepiej, są momenty takie że wow! Bardzo ważną rolę odegrały ćwiczenia rozluźniające ręce i górną część tułowia, a także ćwiczenia na odseparowanie dołu ciała od góry (bioder od barków).
 Głównym problemem w kłusie ćwiczebnym jest odchylanie w tył, co przekątowuje miednicę i ona rzeczywiście faluje, ale odbiera nam możliwość kontroli konia, w dodatku idzie za tym usztywnienie ramion:

1) Barki wysunięte do tyłu, szyja wysunięta do przodu, odchylenie w tył- luźny, nic nie będący w stanie zrobić dół, spięta, niezdolna do odseparowania góra. 2) Dolne mięśnie brzucha napięte, łopatki lekko ściągnięte, szyja w łagodnej linii kręgosłupa- dół będący w stanie kontrolować konia, góra mająca swobodę działania.

Diana miszcz painta :D Na czerwono zaznaczyłam kości kulszowe.
  Pozycja pierwsza to pozycja często spotykana u osób zaczynających przygodę z ujeżdżeniem, samouków niechcących obijać grzbietu konia. Sama bardzo długo borykałam się z podobną postawą. Rzeczywiście tyłek jest przylepiony do siodła... i nic po za tym. Nie czujemy kontroli. Gdyby ktoś kazał nam zrobić szybkie przejście galop-kłus-galop -> postawa się nam rozpada, nie jesteśmy w stanie zagalopować błyskawicznie. Często podświadomie na chwilkę lokujemy się poprawnie, bo inaczej naszą miednicą sygnału nie wyślemy. Gorzej jeśli nie mogąc zagalopować machniemy górą  tułowia do przodu, tyłek całkiem nam się oderwie, a łydą walniemy kopniaczka z pięty... brzmi znajomo? ;)
  W pozycji drugiej- mięśniowo kontrolujemy nasz tułów. Mamy swobodne, luźne, nisko opuszczone ramiona. Świadomie, ale nie nad wyraz bujamy miednicą, raz lewą stroną, raz prawą. Napinając mięśnie brzucha "unosimy" ruch, zabieramy każdy krok lekko do góry, przepuszczamy klatką piersiową. Mamy wrażenie jakby za każdym krokiem jakaś sprężyna kierowała nasz czubek głowy i pierś ku górze, zaś biodra na przemian w przód i lekko na zewnątrz.

Jeśli chodzi o skoki ... to troche warunki mnie dekoncentrowały (stojaki dość niestabilne). Nie zapobiegłam wyłamaniu, stałam pare kroków za daleko. Ale nic się nie stało, koń poprawił kilkukrotnie ten skok, nawet wyższy. Gdyby były wodze, problem by się nawet nie pojawił (ale dobrze że ich nie było- to dla nas zawsze jakaś wskazówka, nad czym mamy pracować).
Zolka kocha skakać :) Postawiono ją przed, o zgrozo, takim trudnym zadaniem! Przekłusować dwie kawaletki! Zol oczywiście nie mógł się doczekać skakania, więc wynikła śmieszna sytuacja. My tu z Olą luzik i w ogóle, a koń? fruuuuuuu nad drągami zadowolony z siebie :)  Ale potem poprawiły, pięknie wszystko i w kłusie, i w galopie ->bardzo ładne, wyraźne foule były.

SOBOTA/NIEDZIELA
Z rana spacer z Baziem do lasu. To co zwykle: górki, dołki, krajobrazy :) no i killer: wbiegaj koniu pod górę, zatrzymaj się w połowie, zwrot i na szczyt cofanie! Siłowe były ostre, a drugiego dnia poprawilismy to niezłym kardio! Wreszcie koniuch się konkret wygalopował. No i ja też... :)
W sobotę zrobiłam bardzo ważną rzecz- przepracowałam pożądnie wsiadanie. Bo moja panienka to taka delikatna, że jak musne kolanem lub stopą bok panienki to już piruety, bo to przecież sygnał, nieprawdaż? No jak się okazało to nie :) Po półtoragodzinnej, powolnej, spokojnej pracy koń stał z wywalonym interesem, ziewał i akceptował moje wskoki na jego szlachetny grzbiet. Pracowałam na halterze. Swoją drogą, ileż ciekawych pomysłów mi tego dnia koń zaoferował... To, że można normalnie sobie stać i się nie ruszać jest mu trudniej zrozumieć niż ciągi z łbem między tylnymi nogami. Kocham go po prostu ... :)
Drugiego dnia przy siodłaniu i wsiadaniu był cudownie rozluźniony. Nie tylko zresztą wtedy- cały teren był wyluzowany. Jechało mi się super przyjemnie. Wierna swym zasadom nawet w terenie- albo wyluzowanie albo kontakt z odpuszczoną potylicą. Wyjątkiem był jeden galop, kiedy nas "trochę" poniosło... :) Zakończony jednak tak jak chciałam- patataj z nóżki na nóżkę, "pod górkę", z ładną głową. Fajnie, że mój koń ma taki miękki pysk-> ściskam lekko wodzę palcami i on to czuje, i respektuje. Lubię to! :)

Ehhh wracam do rzeczywistości.
Sprawdzian z biologii, eh :/  A miałam jechać do Oli ...

Lubię czasami pobyć w izolacji od świata. Sama. Poukładać sobie w głowie myśli i uczucia. Szczerze- bałam się spędzić 2 dni bez znajomych, w samotności się dużo myśli. Jak to Kaja pięknie ujęła- trzeba nauczyć się żyć z samym sobą. Już jestem w duchowej normatywce.

ART